اجتهادی م، کاشفی‌نیا و. (1398). «بررسی جامعه‌شناختی مخاطبان فرهنگ سلبریتی در اینستاگرام فارسی». فصلنامة مطالعات رسانه‌های نوین.5(20): 113-148.
حبیبی ا. (1398). مدل پارادایمی. پایگاه علمی پژوهشی پارس مدیر. https://parsmodir.com.
حسینی ف، دهقان ع. (1399). «مطالعۀ فرهنگ شهرگی در فضای رسانه‌ای ایران با تمرکز بر کنشگری شهروندان تهرانی در شبکه‌های اجتماعی».
فصلنامة رسانه. 31(3): 27-54.
حق‌پناه ح. (1395). بررسی جامعه‌شناختی تأثیر سلبریتیها بر گروه‌های مرجع دانش‌آموزان؛ مطالعة موردی: بررسی دانش‌آموزان مدارس متوسطه ٢ تهران(تبیان، ماهر و مفید). پایان‌نامة کارشناسی‌ارشد، دانشکدة علوم اجتماعی، دانشگاه تهران.
رحمان‌زاده ا، رضوی ع، رحیمی سجاسی د. (1399). «آسیب‌شناسی حضور دوگانه سلبریتیها (بازیگران) در فضای مجازی و رسانه ملی بر اساس آموزه‌های اسلامی و ارائه راهکار». مطالعات دینی رسانه. 2(7 و8): 27-56.
سلطانی‌فر م، گرانمایه‌پور ع، هاشمی ش. (1399) . «خلاقیت سلبریتیها در اینستاگرام بر فرایند سیاستگذاری عمومی». نشریة علمی ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی. 9(4): 217-242.
شریفی ر. (1397). مطالعه‌ای در مورد سلبریتیها و دانش‌آموزان دبیرستانی؛ مطالعة موردی: دبیرستان‌های فرهنگ (پسرانه) و طلوع (دخترانه). پایان‌نامة کارشناسی‌ارشد، دانشکدة علوم اجتماعی، دانشگاه تهران.
فهیمی سیوکی م، پویا ع. (1399). «مدیریت خبر در استفاده از ظرفیت سلبریتیها برای افزایش اعتماد به اخبار رسانه ملی». فصلنامة علمی مطالعات میان‌رشته‌ای ارتباطات و رسانه. 3(3، پیاپی 9): 41-70.
کشمور ا. (2006). فرهنگ شهرت. ترجمة احسان شاه‌قاسمی. تهران: پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ادبیات.
کوچکزایی م، فیضیان م، شاه‌آبادی، م. (1397). «بررسی سلبریتی‌سازی در رسانه و بحران هویت نوجوان در جامعه». جامعه، فرهنگ، رسانه. 7(29): 103-121.
موسی‌خانی م، رونقی، م‌ح. (1393). مورد پژوهی از مفهوم تا عمل. تهران: اسرار دانش.
Creswell JW. (2005). Educational Research: Planning, Conducting and Evaluating Quantitative and Qualitative Research. 2nd ed. Pearson Education- Boston, US.
Green LE. (2012). “Celebrities as a new elite of information society”. Social Evolution & History. 11(1): 124-153.
Kim J, Kim J, Yang H. (2019). “Loneliness and the use of social media to follow celebrities: A moderating role of social presence”.
The Social Science Journal. 56(1): 21-29.
Nayar PK. (2009). Seeing Stars: Spectacle, Society and Celebrity Culture. ThousandOaks, CA: Sage.
Patton MQ. (2002). Qualitative Research and Evaluation Methods. Newbury Park, CA: Sage.
Reeves R, Baker G, Truluck Ch. (2012). “Celebrity worship, materialism, compulsive buying, and the empty self”. Psychol. Mark. 29: 674-679. doi:10.1002/mar.20553.
Shahghasemi E. (2021). “Rich kids of Tehran: The consumption of consumption on the Internet in Iran”. Society. 58: 398-405. doi: 10.1007/s12115-021-00626-3.
---------- (2020a). “Pornography of networked feminism: The case of Iranian ‘Feminist’ Instagramers”. The 2nd International Conference on Future of Social Sciences and Humanities. Prague.
---------- (2020b). “Pornography of poverty: Celebrities’ sexual appeal at service to the poor?” The 2nd International Conference on Future of Social Sciences and Humanities. Prague.
----------. (2020c). “Celebrityscape in Iran: A comparison between celebriphils and non-celebriphils”. The 2nd International Conference on Future of Social Sciences and Humanities. Prague.
---------- (2020d). “Iranian Celebrities on the Internet”. Journal of Cyberspace Studies. 4(1): 77-80. doi: 10.22059/jcss.2020.74782.
Turner G. (2010). “Approaching Celebrity Studies”. Celebrity Studies. 1(1): 11-20.
)