ارزگانی م. (1390). افغانستان رنگین کمان اقوام. کابل: صبح امید.
اطلاعات روز. (21 حوت 1402). «اداره‌ی احصائیه و معلومات طالبان نفوس افغانستان را حدود ۳۵ میلیون نفر اعلام کرد».
اطلاعات روز. (10 سنبله 1400). «یونسکو: در دو دهۀ گذشته نرخ سواد در افغانستان 9 درصد افزایش یافته است».
خسروشاهی س‌ه. (1370). نهضت‌های اسلامی در افغانستان. تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی.
دهشیار ح. (1390). سیاست خارجی آمریکا در افغانستان. تهران: نشر میزان.
رضی ح. (1377). «ارتباطات میان‌فرهنگی (تاریخ، مفاهیم و جایگاه)». فصلنامۀ پژوهشی دانشگاه امام صادق (ع). 6 و 7. 135- 166.
زاهدی م‌ع. (1389). «شکاف قومی و اضمحلال حزب خلق در افغانستان». سخن تاریخ. 8: 100- 115.
سبحانی م. (1388). «راهبرد جدید آمریکا در افغانستان». فصلنامة سیاست خارجی. 23(3): 729- 750.
ستاری ع، قاسمی م، فلاح م. (1397). «تأثیر شکاف قومی و مذهبی بر ناپایداری سیاسی در افغانستان». فصلنامة مطالعات خاورمیانه. 25(1-2): 116- 146.
سجادی ع‌ق. (1395). جامعه‌شناسی افغانستان، چ 2، کابل: واژه.
شاه‌قاسمی ا. (2015). سفر قندهار: جامعه و رسانه در افغانستان. پاریس: نشر ناکجا.
عاملی س‌ر. (1392). روش‌های تحقیق در مطالعات فرهنگی و رسانه. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
----------. (1385). «فرهنگ مردم‌پسند و شهر مردم‌پسند تهران: شهر محلی-جهانی». مطالعات فرهنگی و ارتباطات. 2(5): 50-13.
----------. (1382). «فضای جهانی- محلی: قدرت و بی‌قدرتی فرهنگ‌ها». نامۀ علوم اجتماعی. 22. 81- 99.
عاملی س‌ر، مولایی ح. (1388). «دوجهانی‌شدن‌ها و حساسیت‌های بین‌فرهنگی: مطالعۀ موردی روابط بین‌فرهنگی اهل تسنن و تشیع در استان گلستان». فصلنامۀ تحقیقات فرهنگی. 2(6)؛ 29-1.
غفارینسب ا، پویا م‌ش، قاسمی‌نژاد م‌ع، مساوات س‌ا. (1397). «هویت قومی و هویت ملی در افغانستان: مورد مطالعه، دانشجویان تعلیم و تربیه کابل».
دوفصنامة علمی-پژوهشی جامعه‌شناسی سیاسی اسلام. 6(2): 59- 86.
https://doi.org/10.22070/iws.2019.2952.1520 .
فلیک، ا. (1399). درآمدی بر تحقیق کیفی. ترجمة جلیلی ه. تهران: نشر نی.
قادری ص، احمدقسیم ت. (1400). «پیامدهای اجتماعی و فرهنگی بنیادگرایی دینی در افغانستان از واکنش به سکولاریسم تا سکولاریسم واکنشی».
مسائل اجتماعی ایران. 12(1): 380-355.
http://dx.doi.org/10.52547/jspi.12.1.355 .
مصلینژاد ع. (1388). «فرهنگ اجتماعی و ژئوپلیتیک قدرت در افغانستان». فصلنامۀ بین‌المللی ژئوپلیتیک. 5(14): 197-168.
مولانا ح. (1371). گذر از نوگرایی. ترجمة شکرخواه ی. تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات رسانه‌ها.
نجفی ع. (1389). «تنوع قومی، فرهنگی و زبانی در افغانستان». پژوهش‌های منطقه‌ای. پاییز و زمستان، 5: 39- 79.
نوربخش ی. (1387). «فرهنگ و قومیت مدلی برای ارتباطات فرهنگی در ایران». فصلنامة تحقیقات فرهنگی. 1(4): 78-67.
ورجاوند پ. (1369). «حفظ هویت فرهنگی برای دورشدن از «فرهنگ تسلیم»». اطلاعات سیاسی اقتصادی. 37: 54- 69
Ameli SR. (2013). Methods of Research in Media and Cultural Studies. Tehran: University of Tehran Press. [in Persian]
---------------. (2006). “Popular culture & popular city, Tehran: Local – Global city”. Cultural Studies and Communication. 2(5): 50-13. [in Persian]
---------------. (2003). “Glocal space: Power and Powerlessness of cultures”. Social Sciences Letter. 22: 81-99. [in Persian]
Ameli SR, Molaei H. (2009). “Dual globalization and intercultural sensitivities: A case study of intercultural relations between Sunnis and Shias in Golestan Province”. Journal of Iranian Cultural Research. 2(6): 29-1. [in Persian]
Arzagani M. (2011). Afghanistan: The Rainbow of Nations. Kabul: Sobhe Omid. [in Persian]
Deheshyar H. (2011). U.S. Foreign Policy in Afghanistan. Tehran: Mizan Publishing. [in Persian]
Ellington L. (2012). “Geographical facts about Afghanistan”. Afghanistan: Multidisciplinary Perspectives.17(2): 5.
Etilaatroz. (2024, March 12). “Taliban’s Statistics and Information Administration announces Afghanistan’s population as approximately 35 million”. [in Persian]
---------------. (2021, August 31). “UNESCO: Literacy rate in Afghanistan has increased by 9 percent in the last two decades”. [in Persian]
Firoozi SM, Yousofi F, Afzali NA, Basharat Rahmani MB. (2023). “Social and cultural contexts of order and security in Afghanistan”.
Fundamental and Applied Studies of the Islamic World. 5(15): 128-105.
https://doi.org/10.2203/FASIW.2023.344251.1159. [in Persian]
Flick U. (2020). Introduction to Qualitative Research. Translated by Jalili H. Tehran: Ney Publishing. [in Persian]
Ghafari Nasab E, Pouya MSh, Qasemi Nejad MA, Masaavat SI. (2018). “Ethnic identity and national identity in Afghanistan: A case study of Kabul teacher training students”.
Journal of Political Sociology of Islam. 6(2): 59-86.
https://doi.org/10.22070/iws.2019.2952.1520. [in Persian]
Griffin EA. (2000). A First Look at Communication Theory. Boston, Massachusetts: McGraw Hill Publishers.
Gudykunst W. (2005). Theorizing about Intercultural Communication. Sage Publications.
---------------. (2003). Intercultural Communication Theories. Thousand Oaks, California: Sage Publications.
Hasanifar AR, Zarabi Qala Hamami Sh. (2023). “Grounded theory of barriers to transition to a democratic and participatory political culture in Afghanistan”.
Central Eurasian Studies. 16(32): 71-53.
https://doi.org/10.22059/jcep.2023.352419.450119. [in Persian]
Khosrowshahi SH. (1991). Islamic Movements in Afghanistan. Tehran: Political and International Studies Office. [in Persian]
Kim YY. (2007). “Ideology, identity, and intercultural communication: An analysis of differing academic conceptions of cultural identity”.
Journal of Intercultural Communication Research. 36(3): 237-253.
https://doi.org/10.1080/17475750701737181.
Littlejohn SW, Foss KA. (editors) (2009). Encyclopedia of Communication Theory. Sage Publications.
Mossalanejad A. (2009). “Social culture and geopolitics of power in Afghanistan”. International Journal of Geopolitics. 5(14): 197-168. [in Persian]
Mowlana H. (1992). The Passing of Modernity. Translated by Shakouh Y. Tehran: Bureau of Mediastudies and Planning. [in Persian]
Najafi A. (2010). “Ethnic, cultural, and linguistic diversity in Afghanistan”. Regional Studies. Autumn and Winter, 5: 39-79. [in Persian]
Noorbakhsh Y. (2008). “Culture and Ethnicity: A model for cultural communication in Iran”. Journal of Iranian Cultural Research. 1(4): 67-78. [in Persian]
Pyo DS, Alam M, Gupta MD. (2005). Report and recommendation of the president to the board of directors: A proposed loan to the Islamic Republic of Afghanistan for the Qaisar-Bala Murghab road project. Asian Development Bank.
Qaderi S, Ahmad Qasim T. (2021). “Social and cultural consequences of religious fundamentalism in Afghanistan: From reaction to secularism to reactive secularism”.
Iranian Social Issues. 12(1): 380-355.
http://dx.doi.org/10.52547/jspi.12.1.355 [in Persian]
Rasuly-Paleczek G. (2001). “The struggle for the Afghan State: Centralization, Nationalism and the Discontent” (pp 149-188). in Identity Politics in Central Asia and the Muslim World: Nationalism, Ethnicity and labour in the Twentieth Century. van Schendel W, Zurcher EJ. (eds.). London & New York: I.B. Tauris.
Razi H. (1998). “Intercultural communication (history, concepts, and position)”. Imam Sadiq University Research Quarterly. 6-7. 135-166. [in Persian]
Sabahani M. (2009). “New American strategy in Afghanistan”. Foreign Policy Quarterly. 23(3): 729-750. [in Persian]
Sajadi AQ. (2016). Sociology of Afghanistan. 2nd ed. Kabul: Vajeh. [in Persian]
Shahghasemi E. (2015). Journey to Kandahar: Society and Media in Afghanistan. Paris: Nakoja Press.
Shahrani MN, Canfield RL. (eds.). (2022). Revolutions and Rebellions in Afghanistan: Anthropological Perspectives. Indiana University Press.
Vorajavand P. (1990). “Preserving cultural identity to move away from ‘Culture of Submission’". Political Economic Information. 37: 54-69. [in Persian]
Yeghiazaryan L. (2018). “Which of the three main ethnic conflict theories best explains ethnic violence in the post-Soviet states of Azerbaijan, Georgia, and Moldova?”. Undergraduate Journal of Political Science. 3(1): 46–64.
Zahdi MA. (2010). “Ethnic divide and the dissolution of the Khalq Party in Afghanistan”. Sokhan Tarikh. 8: 100-115. [in Persian]
)