ارتباطات عمومی و رهبری: مطالعه‌ای دربارة سخنرانی‌های عمومی ترامپ و هریس

نوع مقاله : مطالعه موردی

نویسندگان

1 گروه روابط بین الملل، دانشکده علوم انسانی، واحد شاهرود، دانشگاه ازاد اسلامی، شاهرود ایران.

2 گروه روابط بین الملل، دانشکده علوم انسانی، واحد شاهرود، دانشگاه آزاد اسلامی، شاهرود، ایران.

چکیده

در این مقاله، تأثیر سبک‌های رهبری متفاوت ترامپ و هریس بر افکار عمومی جامعة آمریکا، با تمرکز ویژه بر سخنرانی‌های دونالد ترامپ و کامالا هریس، بین سال‌های 2016 تا 2024م و با تمرکز بر چهار سخنرانی مهم از آن‌ها، تحلیل شده است. هدف اصلی این پژوهش، بررسی نحوة بهره‌گیری از ارتباطات عمومی برای شکل‌دهی به نقش رهبری و تأثیرگذاری آن بر مخاطبان است. در این مطالعه، از روش تحلیل محتوای کیفی برای ارزیابی سخنرانی‌های دو سیاستمدار، همچنین از داده‌های آماری مرتبط برای اندازه‌گیری آثار آن‌ها استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که ترامپ و هریس هرکدام از سبک‌های کاملاً متمایزی در ارتباطات عمومی بهره می‌گیرند که به تفاوت‌های قابل‌توجهی در نحوة دریافت پیام‌های آنان و واکنش‌های مخاطبان منجر می‌شود. ترامپ از سبک بلاغی ساده و تکرار پیام‌ها برای تحریک احساسات و جلب توجه استفاده می‌کند، درحالی‌که هریس با رویکردی پیچیده‌تر و احساسی‌تر، تمرکز خود را بر مسائل عدالت اجتماعی و برابری نژادی قرار می‌دهد. این تفاوت‌های سبک‌شناختی نه‌تنها در محتوای پیام‌ها، بلکه در میزان اثرگذاری بر گروه‌های مختلف جامعه نقش مؤثری دارد. در نهایت، با این مطالعه نشان داده‌ایم که ارتباطات عمومی در رهبری سیاسی ابزاری قدرتمند است که به شکل‌دهی دیدگاه‌ها و جلب حمایت عمومی منجر می‌شود. بااین‌حال، اثرگذاری این ابزار به‌طور چشمگیری به ویژگی‌های شخصیتی رهبر و راهبرد‌های ارتباطی وی بستگی دارد. این پژوهش به درک عمیق‌تری از نقش ارتباطات عمومی در موفقیت رهبران سیاسی و آثار آن بر رفتار رأی‌دهندگان کمک می‌کند.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


حوزة موضوعی: ایالات متحدة آمریکا

Scope: USA

Benoit WL. (2018). Political Campaign Communication: Principles and Practices. Lexington Books. https://doi.org/10.4324/9781315622997.
Cohen JE. (2021). Presidential Rhetoric and Communication. Oxford University Press. https://doi.org/10.1093/oso/9780197542112.001.0001.
Cooper B. (2020). “The rhetoric of Kamala Harris: Intersectionality and political voice”. Political Communication Review. 20(3): 345–362. https://doi.org/10.1080/10584609.2020.1831789.
Facebook Insights. (2024). Facebook engagement metrics. Retrieved from https://facebook.com/insights.
McNair B. (2018). An Introduction to Political Communication. Routledge. https://doi.org/10.4324/9781315205155.
Medhurst MJ. (2020). Presidential Speechwriting: From the New Deal to the Reagan Revolution and Beyond. Texas A&M University Press. https://doi.org/10.7560/321304.
Morton GM. (2021). White House, Glass Ceiling: A Rhetorical Analysis of Geraldine Ferraro, Sarah Palin, and Kamala Harris's Vice-Presidential Nomination Speeches. Texas State University Digital Library. https://digital.library.txst.edu/server/api/core/bitstreams/c5a45813-534d-4f0c-8be8-7f924e950d22/content.
Ott BL, Dickinson G. (2019). The Twitter presidency: Donald J. Trump and the politics of White rage. Routledge. https://doi.org/10.4324/9780429469275.
Parry-Giles S. (2022). The Rhetorical Presidency, Propaganda, and the Cold War, 1945-1955. Praeger.
Pavlik JV. (2021). “Trump, Twitter, and the American presidency: The rhetoric of rallies”. Political Studies Journal. 69(2): 193-215. https://doi.org/10.1111/psj.12689.
Pham VN. (2021). “Imagine new political coalitions”. In Fixing American politics (pp. 80–87). Routledge. https://doi.org/10.4324/9781003199495-10.
Smith R. (2022). Political rhetoric and public opinion: The Trump Era”. Journal of Communication Research. 48(4): 345-367. https://doi.org/10.1080/0099138X.2022.1139057.
Twitter Analytics. (2024). Monthly Engagement Report: January to March 2024. Twitter, Inc. https://analytics.twitter.com.
Zarefsky D. (2019). Political Argumentation in the United States: Presidential Campaigns and Public Policy Debates. Northwestern University Press. https://doi.org/10.2307/j.ctt1np3bg.